سوره تماشا

بسم رب فاطمه (س)

خیلی دوست داشتم شرایط جور می شد و آقا می طلبید و مشهد بودم...مشهد بودیم!

هم زیارت بود و سبک کردن جان و روح، هم عرض تشکر حضوری خدمت سلطان طوس...یه چیزایی تو زندگی آدم پیش میاد که هر چی هم شکرش رو به جا بیاری باز هم حقش رو ادا نکردی...

الحمدلله رب العالمین...الحمد لله رب العالمین...الحمدلله رب العالمین...

حال امروزمو به امام رضا و مادرش، فاطمه‌ی زهرا بدجور مدیونم...

هفته قبل همین موقع قم بودم...شاید بهترین سفر قم تا این لحظه از زندگیم...ی جورایی شکر نعمت بود خدمت خواهر تا برسه به برادر بزرگوارش...

سال ۹۲ شاید بد شروع شد، شاید یه چیزایی غصه دارم کرد که صرفا شخصی نبود...اما حالا و امروز مخصوصا بعد از سخنرانی مشهد حضرت ماه و سفر پنجشنبه قبلی به قم حال خوبی دارم...شاید یک دقیقه آخر حرفای حضرت ماه قوت قلبمو چند برابر هم کرده باشه...

شاید یه چیزایی درد آور باشه...چیزایی از جنس همین دغدغه هایی که شاید بهانه ای بوده برای نامگذاری سال به نام "اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی"...شاید یه چیزایی به آدم بر بخوره...ی چیزایی از جنس زیر نویس های تلویزیون از دیشب تا حالا که البته رسانه ملی مأموره و معذور...

با همه این حرفها که ۹۹ درصدش رو نگفتم و با همه نگرانیم، که واقعا: "داریم به کجا میریم؟!!"

اما...

اما حالم خوبه...ته دلم یه امید پررنگ دارم از جنس قدرت خدا...

توکلم به خداست...همان خدای " مدبرالامور"...

یادمون باشه که عنوان امسال "عزم ملی" هم جزوشه...همه چی رو نندازیم گردن مسئولان! تا خودمون دستمونو به زانوهامون نگیریم و نگیم یا علی! نمیشه از هیچ کس توقع داشت...