أین تذهب؟
یک هفته از حرمت شکنی عاشورا می گذرد...با شکستن حرمت ارباب در روز عزا به دست فتنه گران صبر مردم ایران هم به پایان رسید و نتیجه ی آن خروش و حماسه مردم در نهم دی ماه بود.
فریاد هل من ناصر ینصرنی مولا از حنجره فرزندش سید علی شنیده شد و عطش یا لیتنا کنّا معک شیعه با لبیک یا خامنه ای فرو نشست...ای کاش خواص به اصطلاح نخبه از غافله مردم عقب نمی ماندند...ای کاش یاران امام از جانشین خلف او فاصله نمی گرفتند...ای کاش کسانی که خود را سرباز رهبر می نامند آب به آسیاب دشمن نمی ریختند و فرمان رهنمود دادن و وحدت بخشیدن به فرمانده خود صادر نمی کردند... مانع وحدت، رهبر است یا تشنگان زر و زور؟ فاصله دوست و دشمن کجاست؟
هنوز هم دم از وحدت می زنید و می گویید واعتصموا بحبل الله؟ مگر همان خدایی که می گوید به ریسمان الهی چنگ بزنید دشمن نمی دارد کسانی را که با خدا و رسول دشمنی می کنند؟ وحدت با فتنه گران بعد از حرمت شکنی خیانت به مردم است.
مردم هفت ماه خشم خود را فرو خوردند...چه انتظاری دارید از این مردمی که از دوستان خود خنجر کینه و نامردمی خورده اند؟
بنده هم شما را لینک کردم
متشکرم از لینک