از وقتی که این ملت روی پای خودش ایستاد، هر روز دردسری داشتیم...هم میشود گفت دردسر هم امتحان...
هر روز در حال جنگیدنیم...یک روز جنگ با صدام و منافق ها...که نه فقط با صدام که با شرق و غرب دنیا...همان روزها وقتی ناو آمریکایی هواپیمای ما را روی خلیج فارس زد وزیر دفاعشان گفت:" باید ریشه این مردم خشکانده شود.."
اما ما سر پا ماندیم...جنگیدیم و این بار نه فقط در میدان نظامی...در فرهنگ و اقتصاد و علم همزمان جنگیدیم...
هر زمانی یک جبهه فشار بیشتر بود...گاهی هم همه جانبه می جنگیدیم...
تهدید نظامی همیشه بود...این تهدیدها عملی هم میشد اما نه رو در رو...چند سال پیش رئیس جمهور آمریکا گفت که دوره جدید جنگ های صلیبی شروع شده...این یعنی ایران به تنهایی مطرح نیست...جنگ با اسلام است...اما کشورهای اسلامی خصوصا شیخ نشین ها زیاد درگیر این مسائل نیستند...مرعوبند و مغلوب...
ایران، اما، هزینه می دهد...هزینه استقلالش را...پیشرفت ایران اسلامی را نمی خواهند....ظهور قدرت جدید را ویروسی می دانند که باید از بین برود...
سال ها همه می گفتند تهاجم فرهنگی و نگران بودند از این تهاجم و تبادل...اثر داشت ولی نه کاملا....
جهاد علمی می کنیم و دانشمندانمان را ترور می کنند...هنوز نفهمیده اند که با ترور این قطار توقف نمی کند...
آنها خوب فهمیدند که اقتصاد زودتر از فرهنگ جواب می دهد...همزمان فشار اقتصادی و متشنج کردن اوضاع سوریه...سوریه ای که امروز می جنگد تا اسلام و قدس سر پا بماند...
آنها بهتر از ما فهمیدند که فقر وقتی وارد خانه شد ایمان از در دیگر خارج می شود...خوب فهمیدند که اگر مردم ایران را لای منگنه گرانی و اقتصاد زخم خورده بگذارند و وطنِ دوستان ایران را ناامن کنند، داد مردم درمی آید که:" وضع خودمون اینه به لبنان و سوریه کمک می کنید؟"
بودجه ای که کنگره ی آمریکا برای مقابله با ایران تصویب کرد به نظر شما کجا داره خرج میشه؟
آنها فهمیدند که جنگ اقتصادی زودتر به نتیجه می رسه....هر سال که حضرت آقا عنوان سال رو می گفتند این اواخر...تماما تمرکز بر اقتصاد بود...خودشون در مراسم افطاری با مسئولان به این نکته اشاره کردند و از اقتصاد مقاومتی گفتند...گفتند که این یک برهه هست و ما از آن عبور خواهیم کرد...گفتند که ما در شرایط بدر و خیبریم نه شعب ابیطالب...گفتند ما مثل کوهنوردی هستیم که اگرچه دشوار، ولی قله رو فتح می کنیم....
نمیگم که این شرایط سخت اقتصادی و گرانی ها همه به دست دشمنه...نه...بی برنامگی های داخلی هم هست....ولی من و شمای هم وطن ایرانی باید صبر کنیم و کمک کنیم برای عبور از این برهه...
الان که سوریه در آتش فتنه دشمن می سوزه به کمک ایران نیاز داره...ساقط شدن حکومت سوریه مساوی است با اسارت بیشتر قدس...مساوی است با تنفس مصنوعی رژیم صهیونیستی...در 8 سال جنگ تحمیلی حمایت سوریه از ایران باعث شد حربه جنگ جبهه عرب با ایران به نتیجه نرسه...در این سال های سخت سوریه هیچ وقت پشت ما رو خالی نکرد...اگر همه ما حمایت نکنیم از این ملت نامردی نیست؟
کمک به سوریه کمک به اسلام است...کمک به آزادی قدس است...
ایران باید سر پا بماند...ایرانی که حتی در جبهه ی ورزش هم باید بجنگد...ببینید چقدر از دست این ملت عصبانی هستند که گزارشگر آلمانی مسابقه نوشاد عالمیان با بول آلمانی بعد از مسابقه به این جوان ایرانی می گوید:" برو که نه خودت نه کشورت در حد ما نیستید"!!!
بگذریم از ناداوری داور آلمانی در حق پرچمدار کاروان ایران...
هیچ وقت المپیک را دوست نداشتم...بازی هایی که فلسفه برگزاری آن برمی گردد به جشنی که به خاطر پیروزی یونان بر ایران برپا شد...
این تاریخچه کثیف را بگذارید کنار برگزاری این دوره در لندن...انگلیسی که با نام بریتانیا در این مسابقات شرکت می کند...اسکاتلند و ولز و ایرلند شمالی را زیر یک پرچم جمع کرده که نام دولت فخیمه بریتانیای کبیر را زنده کند!!!
با تمام نفرتم از این بازی ها بدجوری قلقلکم می شود که پرچم کشورم در خاک انگلیس به اهتزار در بیاید و سرود کشورم طنین انداز...
بالا رفتن پرچم ایران در خاک بریتانیا!!!
با تمام این سختی ها، نیرنگ ها و توطئه ها، ایران کوهنوردی است که اگرچه دشوار، اما قله را فتح می کند...این یک برهه است، یک گذرگاه...
پ .ن :کاش به جای حیف و میل شدن بیت المال در فوتبال که هیچ وقت نتیجه ای نگرفتیم کمی استعدادهای ورزش انفرادی را پرورش می دادیم...
پدرم روزی می گفت: کاش ملت های اسلامی آنقدر متحد بودند که یک المپیک اسلامی داشتیم...از تمام مسلمانان جهان...
اما من می گویم کاش مسلمانان متحد بودند...اگر متحد بودند الان جبهه عرب را مقابل سوریه نمی دیدیم...اگر متحد بودند اسرائیل را سال ها پیش آب برده بود...اگر متحد بودند قدس آزاد بود...اگر متحد بودند ....هیهات...
