مشق شب...
هو العالم...
مشق امروزم اینه!
خط اول:
" لَهُ مَقالیدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ "
" کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست و کسانی که به آیات خداوند کافر شدند زیانکارانند. "
زمر-۶۳
همین...
نیک که بنگری، ارتباط با عالم بالا، اصلا هم چیز بدی نیست...
کلید که هیچ! ید بیضا و عصای موسی را هم، همان خداوند آسمان ها و زمین، کارگر کرد...
خط دوم:
نرمش قهرمانانه...تکرار کن : " نرمش قهرمانانه"
" انسان ۲۵۰ ساله " خوانده ها و ولایت شناسان و قطب نما داران، می فهمند معنای بلند "با شکوه ترین نرمش قهرمانانه ی تاریخ" را...
بی خود جماعتِ فیس بوکی، لایک نزنند تا جام زهر دیگر، نهضت ادامه دارد!!!
اگر نفهمند نرمش قهرمانانه یعنی چه، حریف چنان زیر دو خم بگیرد و به پل ببرد که نفهمند از کجا خورده ایم!
خط سوم:
باز آمد بوی ماه مدرسه بوی بازی های راه مدرسه
مرا که دیگر با مدرسه کاری نیست و به لطف فراغت از تحصیل دانشگاه هم تعطیل! هر چند " ز گهواره تا گور دانش بجویــ" ــــــــــــم!
القصه...
مهر آمد و ما هنوز درکوچه ی تودیع و معارفه ها در جا می زنیم! بهتر نبود فاکتور می گرفتید این مجالس را و از خیر تابلو فرش می گذشتید؟!
هنوز هم خدمت و همت جهادی چاره ساز است! حتی اگر ید بیضا نداشته باشیم...
خط چهارم:
خط دوم مشقم اسم فیس بوک آمد، یاد قانون مداری دولت راستگویان افتادم! همین...
دولت راستگویان را که می گویم ناخودآگاه یاد "راستگو" هم می افتم...بیشترتر البته یاد فرهاد دانشجو می افتم که عزلش در دستور کار جلسه نبود!
خط پنجم:
راستی، ما هنوز به دولت تدبیر و امید، امیدواریم ها!
هر چند که خودشان مراعات امیدواری مان را نکنند و نگران باشند که معجزه گر نیستند ... به جای تدبیر هم کمی تا قسمتی سیاه نمایی را چاشنی رنگ بنفش کرده اند البته...
خط ششم:
این خط رو از روی دست " آقا" تقلب کردم!
به‌هیچ‌وجه عدول از مبانی و عدول از ارزش‌ها جایز نیست ... اما در روش‌ها بایستی تکامل، اصلاح، تغییر و رفع خطا جزو کارهای دائمی و برنامه‌های همیشگی ما باشد؛ ببینیم کدام روش ما، ولو به آن عادت کرده باشیم، غلط است، آن را عوض و اصلاح کنیم ... باید جای «هدف» را با «روش» اشتباه نکنیم. (۱۳۸۳/۶/۳۱)
خط هفتم:
عدد "هفت" رو دوست دارم! پس مشقم رو با هفتمین خط تمام می کنم :
ولایت چقدر سخت است!
چقدر سخت است پدر یک امت باشی و همه ی فرزندانت را با هر خُلق و خو و مرامی، زیر یک چتر جمع کنی...
صبوری بایَدَش!
بعد التحریر:
در روزهای غبارِ فتنه، باید دید، شنید و فهمید...
عمیق بنگری!
دقیق بشنوی!
بصیر بفهمی!
جدا از فضای غبارآلود، در روزمرگیِ این روزهایِ خودم، خود را به ندیدن زده ام و نفهمی! هر چند که می بینم و می شنوم و می فهمم...
ما را هنوز، اهلیّت، نیست...باید مَحرمِ راز بود تا فهمید...هنوز نیستم!
.............................................................................................................................
بعدِ بعد التحریر!!!!:
به رسم ادب و انصاف، به پاس سخنرانی رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل، علی رغمِ دغدغه های مشقِ شبم، می گویم:
روحانی مچکریم!!!
آرزوی من دیدن جمهوریِ اسلامیِ ایرانِ همیشه عزتمند است...
خدا قوت